Adam og Eva óhlýða Gudi

Fyrsta Mósebók 3:1 Fyrsta Mósebók

Men ormurin var snildari enn øll onnur dýr á markini, sum Gud HARRIN hevði gjørt; hann segði við kvinnuna: „Hevur nú Gud sagt: „Tit mugu ongum træi í urtagarðinum eta av“?“

6

Fyrsta Mósebók 3:2 Fyrsta Mósebók

Kvinnan svaraði orminum: „Vit kunnu eta av fruktini á trøunum í urtagarðinum;

6

Fyrsta Mósebók 3:3 Fyrsta Mósebók

bert um fruktina á trænum, ið stendur mitt í urtagarðinum, um hana segði Gud: „Tit mugu ikki eta av henni, ei heldur nema við hana, tí so doyggja tit.““

6

Fyrsta Mósebók 3:4 Fyrsta Mósebók

Tá segði ormurin við kvinnuna: „Einki skulu tit doyggja!

6

Fyrsta Mósebók 3:5 Fyrsta Mósebók

Men Gud veit, at táið tit eta av henni, so verða eygu tykkara latin upp, so at tit verða sum Gud og kenna gott og ilt!“

6

Fyrsta Mósebók 3:6 Fyrsta Mósebók

Kvinnan sá nú, at træið var gott at eta av, at tað var eygunum ein lystur, og at tað var træ, sum ein mátti ynskja sær til at fáa vit av; hon tók tá av fruktini á tí og át; hon gav eisini manni sínum, og hann át.

6

Fyrsta Mósebók 3:7 Fyrsta Mósebók

Tá vórðu eyguni í báðum latin upp, og tey raktu við, at tey vóru nakin; tey seymaðu tí fikubløð saman og bundu upp fyri seg.

6

Fyrsta Mósebók 3:8 Fyrsta Mósebók

Tey hoyrdu ljóðið av Gudi HARRANUM, sum gekk í urtagarðinum, táið dagurin var vorðin svalur, og Ádam og kona hansara krógvaðu seg fyri ásjón Guds HARRANS millum trøini í urtagarðinum.

6

Fyrsta Mósebók 3:9 Fyrsta Mósebók

Tá rópti Gud HARRIN á Ádam og segði við hann: „Hvar ert tú?“

6

Fyrsta Mósebók 3:10 Fyrsta Mósebók

Hann svaraði: „Eg hoyrdi Teg í urtagarðinum; tá ræddist eg, av tí at eg var nakin; tí krógvaði eg meg!“

6

Fyrsta Mósebók 3:11 Fyrsta Mósebók

Tá segði Hann: „Hvør hevur latið teg vita, at tú ert nakin? Hevur tú etið av trænum, ið Eg forbeyð tær at eta av?“

6

Fyrsta Mósebók 3:12 Fyrsta Mósebók

Ádam svaraði: „Kvinnan, Tú gavst mær at vera hjá mær, hon gav mær av trænum, og eg át.“

6

Fyrsta Mósebók 3:13 Fyrsta Mósebók

Tá segði Gud HARRIN við kvinnuna: „Hvat er tað, ið tú hevur gjørt!“ Kvinnan svaraði: „Ormurin dáraði meg, so at eg át.“

6

Fyrsta Mósebók 3:14 Fyrsta Mósebók

Tá segði Gud HARRIN við ormin: „Aftur fyri at tú gjørdi hetta, so skalt tú vera bannaður millum alt fæið og millum øll dýrini á markini. Á búki tínum skalt tú skríða, og dust skalt tú eta, allar lívsdagar tínar.

6

Fyrsta Mósebók 3:15 Fyrsta Mósebók

Eg seti fíggindskap millum teg og kvinnuna, millum títt avkom og hennara avkom; Hann skal sora høvdið á tær, men tú skalt høgga Hann í hælin.“

6

Fyrsta Mósebók 3:16 Fyrsta Mósebók

Við kvinnuna segði Hann: „Eg skal lata teg líða stóra trongd, táið tú verður við barn; við pínu skalt tú eiga børn. Men til mann tín skal trá tín vera, og hann skal ráða yvir tær.“

6

Fyrsta Mósebók 3:17 Fyrsta Mósebók

Við Ádam segði Hann: „Aftur fyri at tú lurtaði eftir tí, ið kona tín segði, og átst av trænum, ið Eg segði, tú ikki mátti eta av, so skal jørðin vera bannað fyri tína skuld. Við møði skalt tú fáa føði tína av henni allar lívsdagar tínar.

6

Fyrsta Mósebók 3:18 Fyrsta Mósebók

Tornir og tistlar skal hon bera tær, og urtirnar á markini skulu vera føði tín.

6

Fyrsta Mósebók 3:19 Fyrsta Mósebók

Í sveitta andlits tíns skalt tú eta breyð títt, inntil tú fert aftur í jørðina; tí úr henni ert tú tikin. Mold ert tú, og mold skalt tú aftur verða!“

6

Fyrsta Mósebók 3:20 Fyrsta Mósebók

Ádam gav konu síni navnið Eva; tí hon varð móðir at øllum, sum liva.

6

Fyrsta Mósebók 3:21 Fyrsta Mósebók

Gud HARRIN gjørdi nú Ádami og konu hansara klæði úr skinni og klæddi tey við teimum.

6

Fyrsta Mósebók 3:22 Fyrsta Mósebók

Gud HARRIN segði: „Hygg, menniskjan er vorðin sum ein av Okkum, so at hon kennir gott og ilt! Bert hon nú ikki rættir út hondina og tekur av træi lívsins við og etur – og livir í allar ævir!“

6

Fyrsta Mósebók 3:23 Fyrsta Mósebók

So koyrdi Gud HARRIN hana út úr urtagarðinum Eden og setti hana at dýrka jørðina, sum hon var tikin úr.

6

Fyrsta Mósebók 3:24 Fyrsta Mósebók

Hann rak menniskjuna út, og eystan fyri urtagarðin Eden setti Hann kerúbarnar við hinum logandi svørði, sum vendir sær í allar ættir at halda vakt yvir vegnum til lívsins træ.

6

Rómverjabrævið 5:12 Rómverjabrævið

Sum tí syndin kom inn í heimin við einum menniskja, og deyðin við syndini, og deyðin soleiðis trongdi ígjøgnum til øll menniskju, tí øll syndaðu

3

Fyrra Korintbrævið 15:22 Fyrra Korintbrævið

Tí eins og øll doyggja í Ádami, so skulu eisini øll verða gjørd livandi í Kristusi

3

Opinberingin 3:1 Opinberingin

„Skriva til eingil samkomunnar í Sardes: „Hetta sigur Hann, sum hevur hinar sjey andar Guds og hinar sjey stjørnur: Eg veit um verk tíni – tú eitist at liva, men tú ert deyð.

2

Opinberingin 3:2 Opinberingin

Vakna og styrk hitt, sum annars fer at doyggja! Tí Eg havi ikki funnið verk tíni fullkomin fyri Gudi Mínum.

2

Opinberingin 3:3 Opinberingin

Minst tí, hvussu tú tókst ímóti og hoyrdi, varðveit tað og vend við! Vakir tú nú ikki, skal Eg koma sum tjóvur, og tú skalt ikki vita, hvønn tíma Eg komi á teg.

2

Opinberingin 3:4 Opinberingin

Tó kunnu nevnast nøkur fá hjá tær í Sardes, sum ikki hava dálkað klæði síni, og tey skulu ganga við Mær í hvítum klæðum; tí tey eru tað verd.

2

Opinberingin 3:5 Opinberingin

Tann, ið sigrar, skal soleiðis verða latin í hvít klæði, og Eg skal ikki strika navn hansara út úr bók lívsins; Eg skal kennast við navn hansara fyri Faðir Mínum og fyri einglum Hansara.

2

Opinberingin 3:6 Opinberingin

Tann, ið oyru hevur, hoyri tað, sum Andin sigur við samkomurnar!“

2

Opinberingin 3:7 Opinberingin

Skriva til eingil samkomunnar í Filadelfia: „Hetta sigur hin heilagi, hin sannorðaði, sum hevur lykil Dávids, sum letur upp – og eingin letur aftur, sum letur aftur – og eingin letur upp:

2

Opinberingin 3:8 Opinberingin

Eg veit um verk tíni. Hygg, Eg havi framman fyri tær sett dyr opnar, sum eingin fær latið aftur. Tí tú hevur lítla kraft, og tó hevur tú varðveitt orð Mítt og ikki avnoktað navn Mítt.

2

Opinberingin 3:9 Opinberingin

Eg lati nakrar úr sýnagogu Satans koma, sum siga seg vera Jødar og eru tað ikki, men lúgva. Eg skal gera, at teir skulu koma og falla niður fyri føtur tínar og sanna, at Eg havi fingið kærleika til tín!

2

Opinberingin 3:10 Opinberingin

Aftur fyri at tú hevur aktað eftir orði Mínum um tol, skal eisini Eg bjarga tær úr freistingarstundini, ið koma skal á alt jarðarríki at freista tey, sum á jørðini búgva.

2

Opinberingin 3:11 Opinberingin

Eg komi skjótt. Halt fast við tað, sum tú hevur, fyri at eingin skal taka krúnu tína!

2

Opinberingin 3:12 Opinberingin

Tann, ið sigrar, skal Eg gera til stuðul í templi Guds Míns, og hann skal aldri aftur fara út haðani; og Eg skal skriva á hann navn Guds Míns, navn staðar Guds Míns, hins nýggja Jerusalems, sum kemur niður av Himli frá Gudi Mínum, og navn Mítt, hitt nýggja.

2

Opinberingin 3:13 Opinberingin

Tann, ið oyru hevur, hoyri tað, sum Andin sigur við samkomurnar!“

2

Opinberingin 3:14 Opinberingin

Skriva til eingil samkomunnar í Laodikea: „Hetta sigur Hann, sum er amen, hitt trúverda og sannorðaða vitni, upphav skapnings Guds:

2

Opinberingin 3:15 Opinberingin

Eg veit um verk tíni, at tú ert hvørki køld ella heit – hevði tú verið køld ella heit!

2

Opinberingin 3:16 Opinberingin

Men nú, við tað at tú ert flógv og hvørki køld ella heit, skal Eg spýggja teg út úr munni Mínum.

2

Opinberingin 3:17 Opinberingin

Tú sigur jú: „Eg eri rík og havi yvirflóð, mær fattast einki!“ – og veitst ikki, at tú ert hin arma, ússaliga, fátæka, blinda og nakna!

2

Opinberingin 3:18 Opinberingin

Eg ráði tær tí, at tú frá Mær keypir gull, gløtt í eldi, so tú kanst verða rík, og hvít klæði, so tú kanst lata teg í tey, og skomm nakinleika tíns skal ikki verða opinber, og eygnasalvu at salva eygu tíni við, so tú kanst síggja.

2

Opinberingin 3:19 Opinberingin

Øll, ið Eg elski, revsi og tykti Eg; tak tí álvara í teg og vend við!

2

Opinberingin 3:20 Opinberingin

Hygg, Eg standi fyri durunum og banki! Hoyrir onkur rødd Mína og letur upp dyrnar, skal Eg fara inn til hansara og halda kvøldmáltíð við honum – og hann við Mær.

2

Opinberingin 3:21 Opinberingin

Tann, ið sigrar, honum skal Eg veita at sita hjá Mær í hásæti Mínum, eins og Eg havi sigrað og sett Meg hjá Faðir Mínum í hásæti Hansara.

2

Opinberingin 3:22 Opinberingin

Tann, ið oyru hevur, hoyri tað, sum Andin sigur við samkomurnar!““

2

Opinberingin 4:1 Opinberingin

Síðani fekk eg at síggja dyr vera latnar upp í Himli, og hin røddin, sum eg frammanundan hevði hoyrt tala til mín – eins og ljóð av lúðuri – segði við meg: „Kom upp higar, so skal Eg vísa tær tað, sum hereftir fer at henda!“

2

Opinberingin 4:2 Opinberingin

Við tað sama varð eg ryktur burtur í andanum og fekk at síggja hásæti standa í Himli. Ein sat í hásætinum.

2