Abraham

Fyrsta Mósebók 12:1 Fyrsta Mósebók

HARRIN segði við Ábram: „Far úr landi tínum, frá skyldfólki tínum og frá húsi faðirs tíns – til landið, ið Eg skal vísa tær!

3

Fyrsta Mósebók 12:2 Fyrsta Mósebók

Eg skal gera teg til stórt fólk; Eg skal signa teg og gera navn títt stórt, og tú skalt verða signing.

3

Fyrsta Mósebók 12:3 Fyrsta Mósebók

Eg skal signa tey, ið signa teg, og tann, ið tær bannar, honum skal Eg banna; og í tær skulu allar ættir á jørðini verða signaðar.“

3

Fyrsta Mósebók 12:4 Fyrsta Mósebók

Ábram fór tá avstað, sum HARRIN hevði sagt við hann, og Lot fór við honum. Ábram var 75 ár, táið hann fór úr Karan.

3

Fyrsta Mósebók 12:5 Fyrsta Mósebók

Ábram tók Sárai, konu sína, og Lot, bróðurson sín, og alt tað, ið teir áttu – sum teir høvdu savnað sær – og fólkið, ið teir høvdu fingið sær í Karan; og tey fóru avstað og tóku leiðina móti Kána’anslandi – og komu til Kána’ansland.

3

Fyrsta Mósebók 12:6 Fyrsta Mósebók

Ábram ferðaðist nú gjøgnum landið, líka til tað heilaga staðið í Sikem, til eikina More. – Tá búðu Kána’anitar har í landinum.

3

Fyrsta Mósebók 12:7 Fyrsta Mósebók

Men HARRIN opinberaði Seg fyri Ábrami og segði: „Avkomi tínum gevi Eg hetta landið!“ Tá reisti hann har HARRANUM altar, Honum, sum hevði opinberað Seg fyri honum.

3

Fyrsta Mósebók 12:8 Fyrsta Mósebók

Síðani fór hann haðani og fór til fjøllini eystan fyri Betel; har reisti hann tjald sítt, so hann hevði Betel vestanfyri og Ai eystanfyri. Og hann reisti har HARRANUM altar og ákallaði navn HARRANS.

3

Fyrsta Mósebók 12:9 Fyrsta Mósebók

Haðani flutti Ábram seg so við og við móti Suðurlandinum.

3

Fyrsta Mósebók 12:10 Fyrsta Mósebók

Nú kom hungursneyð í landinum; tá fór Ábram til Egyptalands at búgva har sum fremmandur, við tað at hungursneyðin var so svár í landinum.

3

Fyrsta Mósebók 12:11 Fyrsta Mósebók

Táið nú ikki var langt eftir hjá honum til Egyptalands, segði hann við Sárai, konu sína: „Eg veit, tú ert ein vøkur kvinna.

3

Fyrsta Mósebók 12:12 Fyrsta Mósebók

Táið nú Egyptar fáa at síggja teg og hugsa, at tú ert kona mín, so drepa teir meg og lata teg liva.

3

Fyrsta Mósebók 12:13 Fyrsta Mósebók

Sig tí, at tú ert systir mín – so mær kann gangast væl, og lív mítt kann verða spart fyri tína skuld!“

3

Fyrsta Mósebók 12:14 Fyrsta Mósebók

Táið Ábram nú kom til Egyptalands, sóu Egyptar, at hon var sera vøkur kvinna.

3

Fyrsta Mósebók 12:15 Fyrsta Mósebók

Høvdingar Faraos sóu hana og høvdu tað á orði fyri Farao; so varð kvinnan tikin og førd til hús Faraos.

3

Fyrsta Mósebók 12:16 Fyrsta Mósebók

Men við Ábram gjørdi hann væl fyri hennara skuld; hann fekk smáfæ, neyt og esil, trælir og trælkvinnur, esilsryssur og kamelar.

3

Fyrsta Mósebók 12:17 Fyrsta Mósebók

Men HARRIN sló Farao og hús hansara við svárum plágum fyri Sárai skuld, konu Ábram.

3

Fyrsta Mósebók 12:18 Fyrsta Mósebók

Tá sendi Farao boð eftir Ábrami og segði: „Hvat er tað, ið tú hevur gjørt ímóti mær! Hví lætst tú meg ikki vita, at hon er kona tín?

3

Fyrsta Mósebók 12:19 Fyrsta Mósebók

Hví segði tú, at hon var systir tín, so at eg tók hana til konu? Hygg, her hevur tú konu tína! Tak hana og far!“

3

Fyrsta Mósebók 12:20 Fyrsta Mósebók

Og Farao segði við menn sínar, at teir skuldu fylgja honum á veg, honum og konu hansara og øllum, ið hann átti.

3

Fyrsta Mósebók 15:6 Fyrsta Mósebók

Og Ábram trúði HARRANUM, og Hann roknaði honum tað til rættvísi.

3

Fyrsta Mósebók 17:1 Fyrsta Mósebók

Táið Ábram var 99 ár, opinberaði HARRIN Seg fyri honum og segði: „Eg eri Gud hin Alvaldi, liv fyri ásjón Míni og ver ólastandi!

2

Fyrsta Mósebók 17:2 Fyrsta Mósebók

Eg geri sáttmála millum Meg og teg, og Eg skal lata avkom títt nørast ómetaliga.“

2

Fyrsta Mósebók 17:3 Fyrsta Mósebók

Tá fall Ábram á andlit sítt. Og Gud talaði við hann og segði:

2

Fyrsta Mósebók 17:4 Fyrsta Mósebók

„Eg geri sáttmála við teg, og tú skalt verða faðir at nógvum fólkasløgum.

2

Fyrsta Mósebók 17:5 Fyrsta Mósebók

Tú skalt tí ikki longur eita Ábram; nei, Ábraham skal vera navn títt; tí Eg geri teg til faðir at nógvum fólkasløgum.

2

Fyrsta Mósebók 17:6 Fyrsta Mósebók

Eg skal lata teg nørast ómetaliga, so tú verður til fólkasløg; og kongar skulu koma av tær.

2

Fyrsta Mósebók 17:7 Fyrsta Mósebók

Mín sáttmála geri Eg millum Meg og teg og avkom títt eftir teg, mann eftir mann, ævigan sáttmála, at Eg skal vera Gud tín og Gud avkoms tíns eftir teg.

2

Fyrsta Mósebók 17:8 Fyrsta Mósebók

Og Eg gevi tær og avkomi tínum eftir teg landið, ið tú býrt í sum fremmandur, alt Kána’ansland, til æviga ogn, og Eg skal vera Gud teirra.“

2

Fyrsta Mósebók 17:9 Fyrsta Mósebók

Síðani segði Gud við Ábraham: „Tú skalt eisini halda sáttmála Mín, tú og avkom títt eftir teg, mann eftir mann.

2

Fyrsta Mósebók 17:10 Fyrsta Mósebók

Hetta er sáttmálin millum Meg og tykkum og avkom títt eftir teg, sum tit skulu halda: Alt mannkyn hjá tykkum skal verða umskorið.

2

Fyrsta Mósebók 17:11 Fyrsta Mósebók

Tit skulu umskera yvirhúð tykkara, og tað skal vera sáttmálatekinið millum Meg og tykkum.

2

Fyrsta Mósebók 17:12 Fyrsta Mósebók

Átta dagar gamalt skal hvørt dreingjabarn hjá tykkum verða umskorið, mann eftir mann, bæði tann, ið føddur er heima, og tann, ið er keyptur fyri pening frá onkrum fremmandum fólki og ikki er av avkomi tínum.

2

Fyrsta Mósebók 17:13 Fyrsta Mósebók

Umskerast skulu bæði tann, ið føddur er í húsi tínum, og tann, ið keyptur er fyri pening tín. Soleiðis skal sáttmáli Mín vera á holdi tykkara – ævigur sáttmáli.

2

Fyrsta Mósebók 17:14 Fyrsta Mósebók

Men ein óumskorin av mannkyni, ein, hvørs yvirhúð ikki er umskorin, hann skal verða týndur úr fólki sínum; hann hevur brotið sáttmála Mín!“

2

Fyrsta Mósebók 17:15 Fyrsta Mósebók

Framvegis segði Gud við Ábraham: „Sárai, konu tína, skalt tú ikki longur kalla Sárai – Sára skal vera navn hennara.

2

Fyrsta Mósebók 17:16 Fyrsta Mósebók

Eg skal signa hana, og Eg skal eisini geva tær son við henni; ja, Eg skal signa hana, og hon skal verða til fólkasløg – kongar yvir fólkasløgum skulu koma av henni!“

2

Fyrsta Mósebók 17:17 Fyrsta Mósebók

Tá fall Ábraham á andlit sítt og læði, og hann segði í hjarta sínum: „Skal ein hundraðára gamal fáa børn! Og skal Sára, sum er 90 ár, eiga!“

2

Fyrsta Mósebók 17:18 Fyrsta Mósebók

Ábraham segði tí við Gud: „Hevði bert Ísmael livað fyri ásjón Tíni!“

2

Fyrsta Mósebók 17:19 Fyrsta Mósebók

Men Gud segði: „Nei! Sára, kona tín, skal eiga tær son, og hann skalt tú kalla Ísak; við hann skal Eg gera sáttmála Mín – ævigan sáttmála, sum skal galda fyri avkom hansara eftir hann.

2

Fyrsta Mósebók 17:20 Fyrsta Mósebók

Og viðvíkjandi Ísmael, so havi eg bønhoyrt teg – Eg skal signa hann og lata hann nørast og geva honum eitt ómetaligt avkom: tólv høvdingar skal hann fáa til synir, og Eg skal gera hann til eitt stórt fólk.

2

Fyrsta Mósebók 17:21 Fyrsta Mósebók

Men sáttmála Mín geri Eg við Ísak, sum Sára skal eiga tær um hesa tíðina næsta ár.“

2

Fyrsta Mósebók 17:22 Fyrsta Mósebók

Táið Gud nú var liðugur at tala við Ábraham, fór Hann upp frá honum.

2

Fyrsta Mósebók 17:23 Fyrsta Mósebók

Sama dag tók Ábraham Ísmael, son sín, og allar teir, ið vóru føddir í húsi hansara, og allar teir, ið vóru keyptir fyri pening hansara – alt mannkyn av fólkinum í húsi Ábrahams – og umskar yvirhúð teirra, soleiðis sum Gud hevði sagt við hann.

2

Fyrsta Mósebók 17:24 Fyrsta Mósebók

Ábraham var 99 ár, táið yvirhúð hansara varð umskorin.

2

Fyrsta Mósebók 17:25 Fyrsta Mósebók

Ísmael, sonur hansara, var 13 ár, táið yvirhúð hansara varð umskorin.

2

Fyrsta Mósebók 17:26 Fyrsta Mósebók

Henda sama dagin vórðu Ábraham og sonur hansara Ísmael umskornir.

2

Fyrsta Mósebók 17:27 Fyrsta Mósebók

Og allir menn í húsi hansara, bæði teir, ið føddir vóru heima, og teir, ið keyptir vóru fyri pening frá fremmandum fólkum, vórðu umskornir við honum.

2

Fyrsta Mósebók 21:2 Fyrsta Mósebók

Sára varð við barn og átti Ábrahami son á elliárum hansara, ta tíðina sum Gud hevði sagt honum.

2

Fyrsta Mósebók 22:2 Fyrsta Mósebók

Tá segði Hann: „Tak son tín, Ísak, tín einasta, hann, ið tú elskar, far til Morialand og ofra hann har sum brennioffur á einum av fjøllunum, sum Eg skal vísa tær!“

2

Versir